divergentie

Vandaag ging het weer alle kanten op met mijn creatieprocessen. Dit zeg ik zonder oordeel, ik denk namelijk niet dat dat goed of slecht is. Het is beide. Of allebei niet. Ik ben verder gegaan met de doeken van vorige week, en ik heb ook nog wat getekend, gewoon, omdat ik daar zin in had.
En dat ik zin had om te tekenen, dat zie je terug in het resultaat, vind ik! Het zijn gekke dingen geworden. Beide (A4 formaat) zijn een poging om 'iets' te doen met de structuren van kale bomen, die ik zo intrigerend vind. Maar ik neem het je niet kwalijk als je dat er niet in ziet :).

Ik vind vooral de linkse (O.I.-inkt) wel een leuk leermomentje. Al die lijntjes en richtingen zorgen voor veel dynamiek en beweging. De lijntjes blijf je ook zien door de dikkere lijnen/vlekken eroverheen. Dat is mooi. Onthouden voor een volgend experiment.

Ook met de canvasdoeken ben ik verder gegaan. Ik weet nog niet waar het naartoe gaat. Meestal komen de associaties en ingevingen vanzelf, maar nu (nog) niet.

Het 'rode' doek is een grote chaos. Niet meer dan vlekken en lijnen zonder kop of staart. Zucht.

Aan het donkere doek heb ik vandaag alleen de witte lijnen toegevoegd. Dat lijkt op zich genoeg om een goed beeld te creëren  dus dat was een goede stap. Maar ik vind het geheel nog erg vlak, niet zo levendig. Zowel de ondergrond als de lijnen. De ondergrond is qua kleur wel mooi, maar er zouden meer lagen onder mogen zitten. De lijnen zijn nog erg wit en allemaal van dezelfde orde. De booglijn helemaal links in de middenpartij gaat me ook irriteren, vind ik te lang.
Kortom, werk aan de winkel!


En omdat ik het vandaag toch allemaal niet wist, heb ik ook dit lange-termijn projectje nog maar eens uit de kast getrokken (rechts).

Ooit begonnen als 2 losse doekjes (30x40 cm), is het inmiddels een tweeluik geworden. Het lijkt erop dat het einde van het project nadert. Denk ik. Weet ik niet zeker. Ik zou het schilderij zelf niet kopen (is het slim om dat te zeggen?), maar toch geloof ik dat het af is.